Leuk samen spelen ondanks het leeftijdsverschil?

Toen ik zwanger was van onze oudste dochter had ik dezelfde gedachte nu ik zwanger ben van onze derde; hoe zit dat straks met het leeftijdsverschil? Je ziet en merkt aan alle kanten dat kinderbreintjes binnen een paar maanden enorme sprongen kunnen maken en binnen de leeftijdsklasse van enkele jaren er een enorm verschil in denken, handelen en ook spelen kan zijn.

“Gaat dat wel goed straks?”

Mijn zoon was twee toen zijn zusje kwam, dezelfde leeftijd als dat zijn zusje is als háár zusje komt. Zoonlief is dan vijf jaar. Een enorm verschil in denkpatronen, handelingswijze, uitingen van fantasieën en voorkeur voor speelgoed. Ik kon mij daar best wel eens druk om maken. Gaat dat wel goed straks? Vinden die twee – of straks drie – elkaar wel? Is er aansluiting? Moet ik als ouder een opening creëren of gaat dit vanzelf? Deze gedachten kwamen afgelopen week weer omhoog toen ik beide kinderen zag spelen in de speeltuin en ik liefkozend, vanaf een bankje, over mijn steeds groter wordend buikje aaide. Wij hebben een speeltuintje bij ons in de buurt met een zandbak dus vaak gaan de scheppen en de emmers mee, alsmede een bal. Zo weet ik zeker dat we ons in ieder geval een half uur kunnen vermaken. Zij dan. Ik zit prima op dat bankje.

Samen spelen met een enorme fantasie

Fos begon met praten over een huis waar iedereen in moet wonen. Een huis waar iedereen een eigen kamer heeft en waar in de tuin álle dieren los mogen lopen. Leeuwen kwamen voorbij – volgens mij waren de voorbeeld-brullen aan de andere kant van Zwolle te horen – maar ook paarden, olifanten, reigers, mussen, giraffen, honden, krokodillen, mieren en apen. Hazel ging er helemaal in op en binnen een mum van tijd zaten beide kinderen geluiden van ieder passerend dier te maken en ondertussen een huis met kamers te bouwen voor elk exemplaar of gezinslid. De juf en de opa’s en oma’s mochten ook niet vergeten worden. Oh, en de ANWB-monteur mag ook blijven want ‘die was gisteren ook zo lief’. Prima kind, wat jij wil.

“Ze spelen (samen!) en hebben plezier”

Tussen elke gebouwde kamer door was het de bedoeling, zo dirigeerde Fos naar zijn zusje, om van de glijbaan af te glijden en een rondje rond het bankje waar mama op zit te maken. Hazel, helemaal in de ban van haar grote broer en de gezelligheid die zijn enthousiasme teweegbrengt, doet blij mee. Met die korte beentjes en lekkere ‘pinguïn-pas’ van d’r rende ze rond alle objecten en klom ze in de hoogste glijbaan. Boem is ho denk ik dan maar, lekker laten gaan. Ze spelen (samen!) en hebben plezier. Hier kan ik werkelijk uren naar kijken. Zo lang ik maar op dat bankje mag zitten.

“Er is altijd wel iets dat verbindt, tot de verbeelding spreekt bij kinderen, van welke leeftijd dan ook”

Nu ik dit artikel schrijf, met als thema ‘Samen speelt’ en deze herinnering van vorige week naar boven komt, besef ik mij dat ik mij geen zorgen hoef te maken om het leeftijdsverschil dat er nou eenmaal is en zal ontstaan als deze derde Uk zich mag melden. Er is altijd wel iets dat verbindt, tot de verbeelding spreekt bij kinderen, van welke leeftijd dan ook. Zeker als ze buitenspelen. De natuur, het groen en de speelobjecten lokken dat simpelweg uit.

En met een vrij directieve broer maak ik mij ook geen zorgen of hij ze op sleeptouw neemt binnen zijn fantasie, want dat doet hij niet alleen met verve maar ook met liefde.

Over Elise

Elise Joanne is een lifestyle- en moederblogger en vlogger. Ze is van oorsprong Zeeuws en woont sinds haar HBO studie Rechten samen met haar twee kinderen Fos (4) en Hazel (1), haar man Boris en het poezenbeest Bobbi in Zwolle.

Lees meer verhalen van Elise Joanne op haar persoonlijke blog. Lees ook haar vorige blog: ‘Speelmogelijkheden? Attendeer jouw gemeente, ze bijten heus niet!’