Er zitten deze week elke avond twee smoezelige meisjes aan tafel of op de bank. Zwarte vegen op hun wangen en glinsterende ogen van het balletje trappen met de kinderen uit de straat. Sproeten komen tevoorschijn, net als de bleke lange benen vanonder de korte broeken. Wat een weertje mensen. Niet te doen met dat schoolwerk! Dat vind ik als juf al een ingewikkelde.
“Juf daar heb je Willempie weer!”
Als je les moet geven terwijl de kinderen worden afgeleid door de zonnestralen die op hun tafel dansen, de stofjes die in het licht door de klas dwarrelen of een verdwaalde vlieg die de klas op stelten weet te zetten. Ooit vertelde de juf van de kinderboerderij mij dat ze zo’n verdwaald insect altijd een naam gaf. Dat zou dan helpen tegen gillende kinderen. Ik heb dat daarna meteen geprobeerd. Het helpt echt. Probeer maar. Mijn kleutertjes riepen op een bepaald moment altijd: ‘Juf daar heb je Willempie weer!’, als er weer eens een kriebelbeest binnen zoemde. Hij werd hun grootste vriend.
“Het komt uit onze tenen”
Maar goed, nu moet ik opboksen tegen twee meisjes die geen zin hebben in hun schoolwerk. We trekken de gordijnen dicht en doen toch ongelooflijk ons best om even door te bijten. Vier dagen deze week. En die moeten uit onze tenen komen.
Gelukkig leren ze van balletje trap ook heel veel. Er worden nieuwe vrienden gemaakt, ze maken ruzie over spelregels en maken het ook weer goed. De meiden vergeten te vragen wat we gaan eten. Ze lepelen in rap tempo, wiebelend op hun stoel, alles naar binnen om zo snel mogelijk weer verder te mogen buitenspelen. De schermen liggen te verstoffen en de tv blijft uit. Laten we alsjeblieft niet onderschatten wat onze kinderen allemaal leren, oefenen en ontwikkelen tijdens het buitenspelen. Jantje Beton heeft eens met ‘de hersenpan’ op een rijtje gezet wat dat is.
Over Lotte
Lotte Klein is moeder, echtgenote, vriendin, juf, coördinator peuterspeelzalen, grote zus en buurvouw. Ze is een echte buitenspeler en creatieveling.