Spelen op het plein tussen de flatgebouwen

Totdat ik 11 jaar oud was, woonde ik met mijn ouders en drie zussen in Overvecht (Utrecht). Dit is een wijk met veel flats en weinig groen. Wij woonden vierhoog. In de flat naast ons woonden onze vier nichtjes van ongeveer dezelfde leeftijd, waar we veel mee speelden. Vaak ook nog met andere kinderen uit de buurt. Om onze flat heen stonden andere flatgebouwen waardoor er in het midden een plein ontstond. Op dat plein heb ik leren fietsen, zand gegeten, vriendschappen gesloten, bulten gevallen en schaafwondjes opgelopen.

Genoeg ruimte om buiten te spelen

Ik herinner mij dit nog steeds als een leuke tijd. Ook al woonden we in een buurt met bijna alleen maar flats, er was toch ruimte om buiten te spelen dankzij het plein. Er was een zandbak, klimhuisje, klimrek, glijbaantje en in de zomer een pierenbadje. Als ik eraan denk voel ik nog mijn geschaafde knieën en handen door het asfalt van de bodem van het pierenbad, maar wat was het een feest als de kraan werd opengezet! Zand in mijn haren, gezicht, ogen en mond. En dat alles omdat ik zo lekker in de zandbak aan het spelen was.

“Mama, emmertje!”

Het gebeurde wel eens dat ik mijn emmertje was vergeten. Zonder emmertje in de zandbak, dat kan natuurlijk niet! Dan riep ik vanaf het plein naar boven, naar mijn moeder ’Mama, emmertje!’. Zij gooide dan een emmertje vanaf het balkon naar beneden en soms kwam de onderbuurvrouw naar buiten met een emmertje. Ik weet nog steeds niet of dat was omdat ze een emmertje wilde geven die zij nog over had van de satésaus of dat ze van het geschreeuw af wilde zijn. We konden in ieder geval weer verder met het zandkasteel, koekjes bakken of wat we ook aan het maken waren. Heerlijk!

Geen groene omgeving, wel veilig buitenspelen

Er stonden ook een paar bomen op het plein. Perfect om boompje verwisselen te spelen natuurlijk. Dat deden we dan ook veel. Toen we wat groter werden, beklommen we het speelhuisje. Dat was ‘the bomb’, want dan hoorde je niet meer bij de kleintjes. Ondanks de omgeving – die niet heel groen was-, hadden we toch een plek waar we veilig buiten konden spelen en ik heb er echt goede herinneringen aan.

Kinderen zijn meestal creatief genoeg om zelf iets te bedenken waar en wat ze kunnen spelen wanneer er niet genoeg (speel)ruimte in de stad is. Als er maar genoeg kinderen zijn om mee te spelen, de omgeving veilig genoeg is en de tijd niet wordt ingenomen door allerlei andere dingen die moeten.

Speeltip van Melanie

Zeker in deze tijd is buitenspelen heel belangrijk. Met leuke spellen motiveer je kinderen om lekker naar buiten te gaan. Welk spel ik zou aanraden? Buitenspeelbingo! En dit is hoe je het speelt:

Het begint al thuis. Er is zoveel te vinden buiten en dit kunnen kinderen samen bedenken en tekenen of opschrijven op een papier. Dit wordt als het ware hun bingokaart. Zodra iedereen genoeg bedacht heeft, gaan ze met z’n allen lekker naar buiten en kan het spel beginnen! De kinderen gaan op zoek naar wat zij hebben getekend of opgeschreven. Zodra ze iets hebben gevonden, strepen ze deze door op hun papier. En? Wie heeft als eerste alles gevonden en roept ‘Bingo!’?

Over Melanie

Melanie is 51, woont samen met haar twee katten en werkt sinds 2008 bij Jantje Beton. Eerst als afdelingssecretaresse, daarna als projectmedewerker en tegenwoordig als officemanager. Heel divers werk eigenlijk. Het leukste wat ze bij Jantje Beton heeft meegemaakt, is dat ze voor een project heeft geholpen in een AZC. De kinderen waren – ondanks de situatie waar ze in zaten – zo lief, positief en blij dat zij even iets anders te doen hadden en dat vond Melanie prachtig om te zien. Misschien wel doordat ze vroeger heel graag buitenspeelde, is ze nu nog steeds veel buiten te vinden. Zo is ze gek op fotograferen, skaten, wandelen en mountainbiken (waar ze onlangs mee is begonnen).