Spelen in de boomhut is een goede speelplek, als die blijft bestaan

Het grote plein voor de deur. Dat was de plek om buiten te spelen. Verstoppertje, buskruit of blindemannetje spelen. Verderop was er het veldje bij de oude kerk, een goede plek om lekker te voetballen. Maar ook het nabijgelegen speeltuintje met gras was een en al plezier. Behalve als je een groot stuk graskluit meenam naar het speelhuisje om daar, van de modder en de grassprietjes, heksensoep te maken. Dan was het oppassen geblazen. De opa van de hoek kwam naar buiten om haarfijn uit te leggen dat dat niet de bedoeling was. Hij hield ons altijd stiekem achter zijn gordijntje in de gaten. Tuurlijk haalden we geen kattenkwaad uit, maar niet heus…

“Een goede plek om lekker te voetballen”

Inmiddels is het plein, waar ik vroeger als kind vaak gespeeld hebt, vervangen voor parkeerplaatsen. Het speeltuintje is er nog, maar is nu alleen geschikt voor kleine kinderen. Zo jammer, want een speelplek in de buurt is erg belangrijk. Op een speelplek kunnen kinderen lekker rondrennen, vrienden maken en veilig buitenspelen.

Speelplek in de buurt

Ik woon nu met mijn kinderen in een kinderrijke buurt in Amsterdam. Gelukkig zijn er speelvoorzieningen, maar ik moet de kinderen er zelf wel naartoe brengen, want we wonen aan een drukke straat. Als ze wat ouder zijn dan kunnen ze zelfstandig kijken, bij het schoolplein om de hoek. Daar zijn ze nu nog wat te jong voor.

“Kijk hoe hoog, mama!”

Ook gaan we geregeld naar het grote park. Hier vonden we een paadje tussen de bomen en de bramen, die we aan het plukken waren, leidend naar een grote boomhut. Hoe leuk! De kinderen renden er gelijk naar toe en als een stel aapjes klommen ze er in. ‘Kijk hoe hoog, mama!’ Als de kinderen wat groter zijn, laat ik ze er zelf heen gaan om te spelen. Dan is het wel hopen dat de boomhut blijft staan en niet, zoals het plein, wordt verbouwd naar een parkeerterrein.

Speeltip van Dianne

Vroeger speelde ik heel veel buiten met de kinderen in de buurt. Hoewel dat al even geleden is, en ik heel veel verschillende buitenspelletjes heb gedaan, was deze ‘gouwe ouwe’ speeltip altijd mijn favoriet: Landje veroveren.

Er wordt met stoepkrijt een grote cirkel op de grond getekend. Deze cirkel wordt verdeeld in evenveel stukken als het aantal deelnemende spelers. Elke speler krijgt een eigen stukje, dit is zijn/haar land en schrijft er zijn/haar naam in. Om de beurt wordt er gezegd wie er land mag veroveren. Diegene die aan de beurt is, rent drie rondjes om de grote cirkel heen en roept dan: ‘Stop!’ De andere spelers zijn tijdens het rondrennen ‘gevlucht’ uit hun eigen land en stoppen waar ze staan, op het moment dat er stop wordt geroepen. Vanuit de grote cirkel mag de veroveraar proberen om de vluchters aan te raken. Lukt dat? Dan zet je een cirkel om de voeten van de vluchter heen. Dit is nu jouw stukje land wat je hebt veroverd!

Over Dianne

Dianne is 45 jaar en heeft twee kinderen. Ze werkt bij Jantje Beton als controller en volgt momenteel de studie Certified Public Controller (CPC) aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. In haar vrije tijd oefent ze de ‘neerwaartse hond’ of de ‘cobra’, ook wel de bekende yoga houdingen.