Mijn kinderen zijn échte buitenkinderen, ook nu!

Wanneer ik de vieze kleding van Joas in de wasmachine wil doen, voel ik nog even snel in zijn broekzakken. Hebbes! Ik vis de kastanje eruit. Hij is vier jaar oud en komt altijd terug met een verzameling stenen, takken, kastanjes en noten. Schoon is hij nooit. Zelfs niet wanneer we op bezoek gaan bij de buren of, zoals vandaag, een klein blokje om zijn gegaan. Gelukkig kan dit vanwege het coronavirus nog wel, want mijn kinderen zijn echte buitenkinderen. Ik moet ze eerder tegenhouden dan ze aan te sporen om buiten te gaan spelen.

Ommetje maken? Joas bepaalt de route

Tijdens het ommetje mocht mijn oudste de route bepalen. Wanneer ik hem die vrijheid geef, kom ik wel eens op de gekste plekken. Vandaag koos hij toch voor het vertrouwde pad richting het sportpark, waar weinig mensen zijn. Wanneer hij buiten is, gebeurt er iets met hem. Dan begint hij te stralen, kan hij zijn energie kwijt en heeft hij het gevoel dat ‘ie op avontuur gaat. Onderweg maken we er dan ook vaak een doe-spelletje van. Ga op zoek naar 4x het huisnummer 22 of is hij tijdens de wandeling verantwoordelijk voor de huissleutel. Dan beschermt Joas de sleutel alsof hij een kluis bewaakt. Komt de buurman aanlopen? Dan loopt ‘ie er met een boog omheen, want hij mag niet te dicht bij de sleutel komen. Zo zie je maar dat huiswerk maken niet alleen binnen aan tafel hoeft. Veel opdrachten kun je ook heel goed buiten doen.

En mijn jongste van twee? Zij is momenteel gek op haar nieuwe laarsjes en die moeten natuurlijk buiten ingelopen worden. Verder volgt Dane trouw haar grote broer en vindt ze het heerlijk om de frisse buitenlucht te voelen in haar haren.

Balspel, bomen klimmen en rolschaatsen

Dat doet mij denken aan de tijd dat ik als kind veel buiten speelde. Ik was de jongste van de kinderen in de straat, dus ook ik hobbelde er altijd achter aan. Wij gingen altijd veel buitenspelen, vooral op zaterdag. Dan hadden we onze ‘buitenkleding’ aan. Het maakte dan niet uit of er een scheur in je T-shirt zat of een grote vlek op je broekspijp. Met een boterham in je vuist en de juiste kleding aan, was het hop naar de polder toe en spelen maar! Op onderzoek uit naar wat de natuur allemaal te bieden heeft, dansen in het hoge gras en natuurlijk in bomen klimmen.

“Rolschaatsen was vroeger echt mijn favoriete activiteit”

Een balspel was ook altijd erg in trek. We waren constant met een bal in de weer. Voetballen, overgooien of buskruit. Als er een bal was, dan was het altijd pret. En natuurlijk rolschaatsen. Nee, wij verplaatsten ons niet met de fiets of de benenwagen. Rolschaatsen was vroeger echt mijn favoriete activiteit. Even naar opa en oma voor een beker limonade en een koekje? Dan moesten de knalroze rolschaatsen aan. Wanneer we waren uitgespeeld, werd onze kleding voor de deur uitgeklopt. Schoenen uit en dan was het tijd voor ontspanning.

Even wennen en aanpassen in de coronatijd

Dat was natuurlijk vroeger. Tegenwoordig gaat het er heel anders aan toe. Vooral in de coronatijd waarin we nu leven is het even aanpassen en wennen als het gaat om (samen) buitenspelen. Joas en Dane zijn nog te klein om echt te begrijpen wat er aan de hand is. Toch maak ik het heel bespreekbaar met ze. Zo hebben we samen van karton verkeersborden gemaakt en hier de regels opgeschreven met een dikke viltstift. In kleutertaal leg ik ze dan toch het een en ander uit. Waarom we nu even niet de vriendjes mogen zien, dat we vaker de handjes met zeep moeten wassen en dat mama nu alleen de boodschappen moet doen.

“Het is allemaal even anders”

Vinden ze dat lastig? Eigenlijk niet. Kinderen accepteren het heel snel. Het is voor ouders wat moeilijker. Kinderen en werk combineren, alleen naar buiten voor een luchtje te scheppen of de noodzakelijke handelingen. En natuurlijk niet je lieve familie, goede vrienden en gewaarde collega’s een dikke knuffel kunnen geven. Het is allemaal even anders en niet altijd makkelijk, maar laten we gezegend zijn met wat we nog wel kunnen doen: genieten van je kinderen.

Over Susanne

Susanne is procesmedewerker bij Jantje Beton, alleenstaande moeder van Joas (4) en Dane (2) en heeft dit jaar 40 kaarsjes uitgeblazen. Ze is samen met haar ouders en zus opgeroeid in de provincie Utrecht. Hier woonden ze eerst op een woonboot. Hierna is ze als kind verhuisd naar een rijtjeswoning omringd met weiland en veel groen.

De speeltip voor nu van Susanne

Zet theorie om in de praktijk. Een simpele, eenvoudige thuiswerkopdracht kun je makkelijk in de praktijk doen. Bijvoorbeeld ‘Buitenbingo’. Dat is een superleuke opdracht waarbij kinderen met het gooien van dobbelstenen spelenderwijs leren tellen en rekenen.