Mama of juf? De Thuisschool 2.0

“Mam, ik hoor de juf niet.” “Mam, ik heb alles per ongeluk weggeklikt.” “Mam, hoe doe je deze breuken?” “Mam, ik weet mijn wachtwoord niet, want ik ben altijd automatisch ingelogd op het Chromebook op school.” “De juf legt het altijd heel anders uit.” “Nee hoor, ik heb geen huiswerk vandaag.” “Oh… de leraar was niet online in Teams, maar op Skype. Dus ik heb niks gehoord.” Nog nooit heb ik zoveel thuis gewerkt en toch zo weinig kunnen doen. Welkom bij de Thuisschool 2.0.

Respect voor de leraren

Nou had ik al diepe respect voor de juffen direct na mijn eerste vrijwillige ouderinzet bij de lentewandeling van groep 1. Ik kreeg bijna een hartverzakking toen twee stoeiende jongetjes in de wandelrij opeens de stoep af vlogen. Gelukkig kwam er geen auto langs, maar toch. En dan krijg je natuurlijk altijd net een groepje om te begeleiden met een kleuter die 100 vragen per minuut stelt en een kleuter die vooral doet alsof hij of zij je niet hoort of begrijpt, waardoor je alles 2x moet zeggen. Maar na deze eerste thuisschoolweek, vanwege het coronavirus, is dit respect alleen nog maar gegroeid. Want opeens zijn we niet alleen ouder, werkend of niet, maar ook invaljuf (of meester). Eigenlijk zijn we de ‘stagiair’ van de klas, die alleen geen begeleiding krijgt van iemand die ervoor geleerd heeft.

Online samen huiswerk maken

Als invaljuffen leren we snel en de kinderen zelf ook. Opeens zijn ze toch een stuk handiger geworden op de computer. Natuurlijk is het best wel spannend om je hele klas opeens via Google Meet online te zien. Maar al snel zoeken ze elkaar ook online op om samen huiswerk te maken. Oké, de basisschoolleerling bij mij thuis neemt het iets serieuzer dan de puberende middelbare scholier, die toch vooral van deze vrijheid geniet. Maar deze week is het nieuwtje er alweer af en gaan we toch weer terug naar het gewone schoolritme. Zeker na de waarschuwing van de mentor; die toets is niet geannuleerd, maar slechts uitgesteld. Be prepared…

Meer betrokken door thuisschool

Toch is die betrokkenheid bij school nu ook wel weer bijzonder. Je krijgt opeens veel meer mee wat ze op school allemaal doen en vooral leren. Toen ze nog op de kinderopvang zaten, kreeg je dagelijks een uitgebreid dagboek van de belevenissen. Op de basisschool werd dat al snel minder. Op de vraag ‘Hoe was het op school vandaag?’, kreeg ik 99% van de keren het nietszeggende antwoord ‘goed’. Om vervolgens na wat meer open vragen te hebben gesteld toch vooral te horen “Mam, daar heb ik nu geen zin in hoor. Ik ga buitenspelen.”

“We letten gewoon een beetje op elkaar”

Dus aan het einde van de dag als het bedtijd is op ‘school’ wordt er welterusten gezegd tegen de Juf-mam, ICT-mam, gym-mam, overblijf-mam, buitenspeel-mam, bijles-mam… Maar we doen het allemaal met liefde. Of om in de woorden van onze minister-president te blijven: “We letten gewoon een beetje op elkaar.”

Over Danielle

Daniëlle is eigenaar van een online communicatiebureau in Leiden, getrouwd en moeder van twee dochters (13 en 10 jaar). Nu ze thuis aan het werk is én een thuisschool moet runnen, merkt ze dat het wel serieus multitasken is voor vele ouders.