“Mam, mam, het is helemaal wit buiten! Het heeft gesneeuwd!” Snel spring ik uit bed en spiek door het gordijn. Er ligt inderdaad een flink pak sneeuw. Mijn hart maakt een sprongetje. “Kom op, we gaan naar buiten!” Nog geen tien minuten later staan mijn dochter, zoon en ik buiten in onze onesies met jas, sjaals, mutsen én handschoenen. Haren nog niet geborsteld en nog niet ontbeten. Dat doen we straks wel. Nu eerst sneeuw!
Het is koud, maar dat boeit ons niks. De sneeuw is nog ongerept, want het is nog geen 9:00 uur op deze winterse zaterdagochtend. Als eerste maken wij voetstappen in de sneeuw en vergelijken onze voetstappen met die van de katten en vogels. We scheppen sneeuw van de auto’s met onze handen en houden een sneeuwballen gevecht. Dan pakken we de schepjes en emmertjes uit de schuur en maken we een sneeuwpop. We rollen, stampen, kloppen en scheppen tot er een flinke sneeuwpop op de parkeerplaats staat!
Dit was natuurlijk vorig jaar. Helaas zijn we niet iedere Nederlandse winter verzekerd van sneeuw. Best jammer, want ik houd van sneeuw. Maar ik denk dat niet veel mensen dat gevoel zullen delen. Sneeuw is vooral lastig en veranderd in vieze drab. Stiekem vind ik de mensen die niet van sneeuw houden zuurpruimen. Als ik sneeuw zie, wil ik spelen! Dat was vroeger zo en is nu nog steeds zo. Die weinige keren dat het sneeuwt, wil ik sleeën, sneeuwengelen maken en sneeuwgevechten houden. Met rode wangen en handen zo koud dat je snakt naar een warme kop chocolademelk. Gelukkig ben ik niet alleen en delen mijn kinderen dit enthousiasme ook.
Na zo’n anderhalf uur spelen, beginnen de magen te knorren, maar de slee lonkt ook. Wat zullen we doen? Ik hoef niet lang na te denken. “Kom op, we smeren snel een boterham en eten die onderweg naar ‘De Kuil’ wel op.” Dat blijkt een goed plan. Mijn dochter twijfelt nog even. “Maar mama we zijn nog steeds niet aangekleed.” Ik glimlach. “Dat doen we straks wel. Nu eerst sneeuw.”
Laura is projectmedewerker Fondsenwerving bij Jantje Beton, woont in Utrecht en is moeder van Sadie (7) en Lewis (3). Ze is opgegroeid in een klein dorpje in het Groene Hart waar ze non-stop aan het buitenspelen was. Hoogtepunt was het schaatsen op de kleine slootjes tussen de weilanden in de winter.
Kinderen die willen buitenspelen, hebben vriendjes nodig met dezelfde speelinteresse en enthousiasme – niet met dezelfde huidskleur. Toch wordt er helaas nog veel gediscrimineerd. Laten we racisme, vooroordelen en discriminatie de wereld uit krijgen door samen door buiten te spelen. Speel jij met mij mee?
Hoe mooi is de herfst begonnen! Een welverdiende ‘Indian Summer’. Lekker ‘met zonder jas’ buitenspelen. Wat Daan betreft perfect weer. Niet te heet, niet te koud en niet te nat. En buitenspelen is vanzelfsprekend. Daan hoeft thuis helemaal niemand aan te moedigen of over te halen.
Jantje Beton registreert jouw gegevens volgens de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). We gebruiken deze gegevens om je te informeren over onze activiteiten. Als je de mails niet meer wilt ontvangen, geef ons dat dan door via info@speelbeweging.nl.
Meer informatie lees je in het privacybeleid van Jantje Beton.
Door GRATIS lid te worden van de speelbeweging ontvang je maandelijks de leukste speeltips, interssante speelweetjes en stoere speelverhalen in jouw mailbox. We sturen je 1 tot 2 mails per maand.
Jantje Beton registreert jouw gegevens volgens de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG). Meer informatie lees je in het privacybeleid van Jantje Beton
